Het begrijpen van genetische risico's zou het zicht kunnen redden en multiple sclerose eerder bij jonge mensen kunnen voorspellen
Jongeren zouden kunnen worden gespaard van blind worden door een nieuw genetisch risico-instrument dat ook zou kunnen helpen om multiple sclerose (MS) eerder te diagnosticeren, om effectieve behandelingen te starten.
Optische neuritis is een aandoening die mensen van alle leeftijden treft, maar vooral jonge volwassenen, en die zich meestal manifesteert in wazig zien en soms pijn bij het bewegen van de ogen. Tot de helft van de getroffen mensen in Groot-Brittannië ontwikkelt uiteindelijk MS – vaak vele jaren later. Uit opkomend bewijsmateriaal blijkt dat het eerder starten van de zeer effectieve MS-behandelingen de gezondheid op de lange termijn kan verbeteren.
Optische neuritis treedt op als gevolg van zwelling in of rond de oogzenuw. Bij mensen met MS-gerelateerde optische neuritis neemt de zwelling vanzelf af en herstelt het gezichtsvermogen meestal. Bij veel mensen bij wie de optische neuritis niet het gevolg is van MS, kan de oogzenuw permanent beschadigd raken, tenzij snel hoge doses steroïden worden toegediend, met verlies van gezichtsvermogen tot gevolg. Steroïden kunnen echter schadelijke bijwerkingen veroorzaken. Wanneer mensen voor het eerst optische neuritis ontwikkelen, kan het voor patiënten en hun artsen moeilijk zijn om te beslissen of de mogelijke voordelen van steroïden opwegen tegen de mogelijke nadelen, wanneer de waarschijnlijke oorzaak van de optische neuritis onduidelijk is.
Het identificeren of er een onderliggende oorzaak is van optische neuritis kan een uitdaging zijn voor artsen, waarbij het weken duurt voordat veel belangrijke testresultaten terugkomen. Nu blijkt uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in Nature Communications en geleid door de Universiteit van Exeter en King's College London, heeft voor het eerst aangetoond dat het combineren van genetische risico's voor MS met demografische factoren de MS-risicovoorspelling bij mensen met optische neuritis aanzienlijk verbetert.
Co-auteur dr. Tasanee Braithwaite, oogartsadviseur bij de Medical Eye Unit bij Guy's en St Thomas NHS Foundation Trust, en adjunct senior docent bij King's College London, zei: “Als arts die voor veel patiënten met optische neuritis zorgt, ben ik enthousiast over de mogelijkheid om dit pilotonderzoek in de nabije toekomst te vertalen naar eerstelijns klinische zorg. Hoewel er meer onderzoek nodig is, levert ons onderzoek een krachtig signaal op dat we patiënten met een hoog risico op MS beter zouden kunnen identificeren, waardoor deze mensen in de toekomst wellicht eerder een MS-behandeling kunnen krijgen. Terwijl we, als we mensen beter zouden kunnen identificeren bij wie het zeer onwaarschijnlijk is dat de optische neuritis het gevolg is van MS, we deze mensen dringend zouden kunnen behandelen om onomkeerbaar verlies van gezichtsvermogen en blindheid te verminderen.”
Het team analyseerde meer dan 300 veelvoorkomende genetische varianten die verband houden met de ontwikkeling van MS, en combineerde deze tot een genetische risicoscore die artsen helpt de kans van een individu om MS te ontwikkelen te begrijpen. Ze analyseerden gegevens van 500,000 mensen in de Britse Biobank, die genetische monsters, vragenlijsten en gekoppelde gezondheidsinformatie uit hun elektronische medische dossiers hebben gedeeld.
De onderzoekers vonden in de Britse Biobank 2,369 mensen met MS en 687 mensen met optische neuritis. Van hen hadden 545 aan het begin van het onderzoek geen aanwijsbare oorzaak voor hun optische neuritis, en 124 ontwikkelden MS.
Door de genetische risicoscore toe te passen, konden mensen met het laagste risico effectief worden gescheiden van degenen met een hoog risico. Hoewel de genetische risicoscore voor MS geen diagnostische test is, benadrukt dit onderzoek dat deze waardevolle aanvullende informatie zou kunnen toevoegen om artsen en patiënten te ondersteunen bij het nemen van betere beslissingen.
Co-auteur professor Richard Oram, van de University of Exeter Medical School, zei: “Sinds de sequentie van het eerste genoom dertig jaar geleden werd bepaald, hebben we gewerkt aan de belofte om genetica te kunnen gebruiken om de resultaten voor individuele patiënten te verbeteren. Dit onderzoek is een mooi voorbeeld van precisiegenetische diagnostiek in de praktijk.”
Dr. Clare Walton, hoofd onderzoek bij de MS Society, zei: “Momenteel leven in Groot-Brittannië 130,000 mensen met MS en één op de vijf zal aan het begin van hun MS-reis last hebben gehad van optische neuritis. Dit onderzoek laat zien hoe het gebruik van genetische scores een nuttige manier kan zijn om te voorspellen wie waarschijnlijk een MS-diagnose zal krijgen.
“Het gebruik van immuuntherapieën bij mensen met een hoog risico op MS zou het begin van de aandoening aanzienlijk kunnen vertragen, maar deze medicijnen brengen bijwerkingen met zich mee. Deze opwindende studie opent de mogelijkheid om mensen te vinden bij wie de voordelen groter zullen zijn dan de risico’s.”
Het onderzoek kwam voort uit een zomerproject onder leiding van geneeskundestudent Pavel Loginovic van de Universiteit van Exeter. Met financiering van de Universiteit van Exeter breidde het zich uit tot een onderzoekssamenwerking waarbij academici uit Finland en de VS betrokken waren. Het onderzoek werd verder gefinancierd door Fight for Sight en het Royal College of Ophthalmologists, die dr. Braithwaite een onderscheiding toekenden Zakarian-prijs om dit werk te ondersteunen.
Pavel zei: “Ik ben opgetogen om te zien dat dit artikel wordt gepubliceerd, en het is verheugend dat het een echte impact kan hebben bij het vooruit helpen van onderzoek, met uiteindelijk als doel om mensen met MS eerder te diagnosticeren en misschien eerder te behandelen. Het leiden van deze analyse terwijl ik bovenop mijn medische studies bleef, was een uitdaging en een enorme kans voor groei, zowel professioneel als persoonlijk. Ik heb tot nu toe genoten van de academische reis en ik ben opgewonden voor wat gaat komen.”
De studie heeft de titel 'Applying a genetic risk score model toverbetering voorspelling van toekomstige Multiple Sclerose-diagnose bij eerste presentatie met optische neuritis', en is gepubliceerd in Nature Communications.
Hermelien's verhaal
Hermione Russell heeft twee jaar een achtbaan gehad. Nu ze 29 is en in verwachting is van haar eerste kind, moet ze ook in het reine komen met de diagnose multiple sclerose (MS).
De reclamedirecteur was pas 27 toen ze voor het eerst merkte dat er iets mis was met haar zicht, wat het eerste teken van MS bleek te zijn. “In eerste instantie merkte ik een pijnlijke irritatie op en het deed pijn om mijn oog te bewegen, waarvan ik dacht dat het verband hield met mijn contactlenzen – maar binnen een paar dagen begon het steeds erger te worden. Al snel werd mijn zicht ongelooflijk wazig.”
Aanvankelijk konden tests niets verkeerds aantonen, maar opticiens in Londen maakten al snel melding van de mogelijkheid van optische neuritis, en de mogelijkheid dat dit een vroeg teken van multiple sclerose (MS) zou kunnen zijn.
“Op dat moment werd ik zo bang van het idee dat ik MS zou kunnen hebben,” zei Hermelien. “Ik was echt in paniek.”
Hermelien ging naar Guy's en St Thomas', waar artsen merkten dat de oogzenuw licht ontstoken was en dat ze een zeer slecht perifeer zicht had. De daaropvolgende dagen bevestigde een hersenscan optische neuritis en kreeg ze steroïden, omdat er in de hersenen geen tekenen van MS waren. Dr. Tasanee Braithwaite bleef Hermelien de komende twee jaar in de gaten houden. Nadat ze af en toe een tinteling in de handen kreeg, belde dr. Braithwaite haar op voor een nieuwe hersenscan, wat in augustus resulteerde in de diagnose van vermoedelijke MS.
“Mijn eerste hersenscan was duidelijk, dus de optische neuritis was de eerste indicator, maar sindsdien zijn er laesies opgedoken die op MS duiden, dus de oogproblemen waren voor mij een heel vroeg stadium,” zei Hermelien. “Het was een echte achtbaan. Ik heb ongeveer twee jaar de tijd gehad om in het reine te komen met het feit dat ik mogelijk MS heb. Als ik in 2021 de diagnose had gekregen, zou ik er totaal kapot van zijn geweest, maar sindsdien heb ik geleerd dat er tegenwoordig heel veel behandelingen zijn die echt een enorm verschil kunnen maken voor de uitkomsten van MS. De behandeling kan goed worden afgestemd op het type MS dat u heeft, zolang u maar vroeg wordt gediagnosticeerd.
'Natuurlijk ben ik daar niet blij mee. Ik wil me hier liever geen zorgen over maken. Maar ik weet dat ik in zekere zin geluk heb. Ik werd vroeg gediagnosticeerd en het onderzoek heeft zich de afgelopen twintig jaar in een ongelooflijk tempo ontwikkeld, dus nu heb ik er vertrouwen in dat ik goed kan leven met MS.”
Hermione verwelkomde de bevindingen van deze studie, die heeft aangetoond dat het gebruik van een nieuw genetisch risico-instrument de MS-risicovoorspelling aanzienlijk zou kunnen verbeteren bij mensen die zich voor het eerst presenteren met optische neuritis. Ze zei: “Het zo vroeg mogelijk verkrijgen van de beste informatie vergroot de kansen op de best mogelijke uitkomst aanzienlijk. We moeten ervoor zorgen dat mensen de emotionele steun krijgen als mensen deze onthullingen accepteren, maar uiteindelijk zou extra informatie over risico’s mensen in staat stellen zelf controle te hebben over hun eigen gezondheid.”
Over de Universiteit van Exeter
De Universiteit van Exeter is een universiteit van de Russell Group die onderzoek van wereldklasse combineert met een hoge mate van studententevredenheid. Exeter heeft meer dan 30,000 studenten en staat in de Top 15 van universiteiten in The Guardian University Guide 2023, en in de top 150 wereldwijd in zowel de QS World Rankings 2022 als THE World University Rankings 2023. In het 2021 Research Excellence Framework (REF), meer dan 99% van ons onderzoek werd beoordeeld als zijnde van internationale kwaliteit, en onze toonaangevende onderzoeksimpact is sinds 72 met 2014% gegroeid, meer dan welke andere Russell Group-universiteit dan ook.
Voor meer informatie
Universiteit van Exeter
Perskantoor
+44 (0)1392 722405 of 722062
Over de Britse Biobank
UK Biobank is een grootschalige biomedische database en onderzoeksbron met geanonimiseerde genetische, levensstijl- en gezondheidsinformatie van een half miljoen Britse deelnemers. De database van UK Biobank, die bloedmonsters, hart- en hersenscans en genetische gegevens van de vrijwillige deelnemers bevat, is wereldwijd toegankelijk voor goedgekeurde onderzoekers die gezondheidsgerelateerd onderzoek uitvoeren dat in het algemeen belang is.
De bron van UK Biobank werd in april 2012 opengesteld voor onderzoeksgebruik. Sindsdien hebben 30,000 onderzoekers uit 100 landen toestemming gekregen om deze te gebruiken en zijn er nu meer dan 6,000 peer-reviewed artikelen gepubliceerd waarin de bron werd gebruikt.
Meer informatie over UK Biobank kunt u vinden op http://www.ukbiobank.ac.uk